SETNY WPIS

To mój setny wpis na blogu, więc znowu jest okazja do bycia łzawo-refleksyjnym. Ale nie zamierzam z niej korzystać, bo towarzyszy mi raczej nastrój pogodnej ironii. Ktoś kiedyś powiedział zresztą, że moja ironiczna twarz prawie zawsze wygląda tak, jakbym drwił z rozmówcy. Pamiętam, że nieco mnie to zaskoczyło.

Szczęśliwie twarze moich modeli nie zawodzą. Znam je. Znam je w każdej możliwej konfiguracji napięć mięśniowych. Czasem odpływam i zaczynam bezwiednie śledzić mimikę rozmówcy, robiąc w głowie zdjęcia w wybranych przez siebie momentach. Dobre ćwiczenie, choć z czasem zaczynasz uchodzić za dziwoląga.

Ciepło myślę o tym zdjęciu. Myślę, że jest idealne na setny wpis w tym blogu.

flickr | digart

OCZY SZEROKO

Pędzę sobie, pędzę za własnym ogonem. Blenda bliżej, ech... Oczy szeroko! Szeroko otwarte oczy zawsze coś tam znaczą. Później zastanowimy się co. Zresztą... jak dodamy winietę i przesadzimy z niebieskim filtrem przy konwersji, to się okaże.

flickr | digart

PORTRET OD STÓP DO GŁOWY

W fotografii najbardziej interesują mnie twarze i właśnie twarze dotychczas uparcie fotografowałem. I chyba niewiele poza nimi. Przepis na łatwy portret, droga na skróty do duszy. Taka wąska specjalizacja, trochę jakbym robił jedno zdjęcie przez całe życie. I jakby ciągle się nie udawało.

A gdyby tak z tym skończyć? Nie iść dalej na łatwiznę.

flickr | digart

EMOCJA PODANA NA TACY

Nie potrzeba ani cierpliwości, ani czujności, ani szybkostrzelności, ani tej szczególnej wrażliwości, która umożliwia mistrzom wyłowienie poruszającej emocji z całkowicie szaroprzeciętnej, zdawałoby się, sytuacji. Ten trud zostaje oszczędzony, gdy otrzymujemy emocję na tacy jak podarek.

flickr | digart