FLESZ A ŚWIATŁO ZASTANE

Nie będzie przesadą stwierdzenie, że zaczytuję się w strobist.blogspot.com. Ćwiczenie pokazane w tym wpisie zostało wykonane pod wpływem tej właśnie lektury. Postanowiłem je przeprowadzić i pokazać ponieważ ilustruje ono jedną z najważniejszych kwestii w fotografii wykorzystującej światło błyskowe. Chodzi o umiejętność kontrolowania proporcji pomiędzy światłem zastanym a światłem pochodzącym z lampy.

Wszystkie poniższe fotografie zostały wykonane w dość ciemnym pomieszczeniu oświetlonym światłem żarowym. Na każdym zdjęciu, korpus aparatu oświetlony został lampą SB-600 (1/16 mocy) z bliska przez białą parasolkę, wszystkie zdjęcia zostały zrobione przy przysłonie f2.8. Przy tej wartości przysłony do prawidłowej ekspozycji światła zastanego (tj. światła żarowego oświetlającego pomieszczenie) potrzebne było otwarcie migawki rzędu 1/2 sekundy, przy ISO200. Co istotne, jedynym parametrem, który ulega zmianie na poniższych zdjęciach jest czas naświetlania.

1. W pierwszym zdjęciu czas naświetlania został ustawiony na najkrótszy możliwy, tj. 1/250 sekundy. Powoduje to niedoświetlenie wszystkich partii zdjęcia, które nie zostały oświatlone lampą. Jest to oczywiste, jeśli przypomnimy sobie, że poprawne naświetlenie światła zastanego wymaga w tym przypadku 1/2 sekundy naświetlania.

(f 2.8, 1/250 sek.)

2. Na drugim zdjęciu czas naświetlania został wydłużony do 1/15 sekundy. Powoduje to, że odrobina żarowego światła pomieszczenia zaczyna być widoczna w tle. Jest to jednak wciąż ok. 3 EV za mało aby oddać rzeczywiste natężenie światła żarowego w pomieszczeniu.

(f2.8, 1/15 sek.)

3. Na trzecim zdjęciu czas naświetlania wynosi już 1/2,5 sekundy, czyli jest odrobinę krótszy od czasu, który odpowiada sile światła zastanego. Światło wypełniające pomieszczenie zaczyna grać równorzędną rolę ze światłem flesza oświetlającym pierwszy plan.

(f2.8, 1/2,5 sek.)

4. Ostatnie zdjęcie było naświetlane przez 2 sekundy, tj. czterokrotnie dłużej niż jest to potrzebne dla zrównoważenia światła zastanego. Zastane światło żarowe zaczyna dominować na zdjęciu. Pojawiają się miejsca prześwietlone. Prześwietlenia nie obejmują całego tła tylko dlatego, iż pomieszczenie jest w rzeczywistości stosunkowo ciemne.

(f2.8, 2 sek.)

Powyższe ćwiczenie skłania do kilku istotnych konkluzji:

(1) Jeśli korzystamy z lampy błyskowej, czas naświetlania pozwala nam kontrolować ilość światła zastanego widocznego na zdjęciu.

(2) Flesz za każdym razem rejestrowany jest z identyczną siłą, co wynika z faktu, iż błysk trwa za każdym razem krócej (ok. 1/1000 sek.) niż czas naświetlania zdjęcia. Zatem bez względu na to, czy zdjęcie naświetlane jest przez 1/250 sekundy, czy przez 2 sekundy za każdym razem na zdjęciu rejestrowana jest ta sama ilość światła błyskowego.

(3) Siłę błysku możemy kontrolować na dwa sposoby: (A) ustawiając bezpośrednio moc lampy błyskowej; oraz (B) otwierając i zamykając przysłonę.

Znajomość tych trzech zasad - daje nam daleko idącą kontrolę nad zdjęciami robionymi z wykorzystaniem flesza. Światło oraz klimat zdjęcia nr 1 jest zupełnie różny od klimatu zdjęcia nr 4. Co więcej wszystkie cztery zdjęcia - pomimo ogromnej różnicy w czasie naświetlania - są w zasadzie prawidłowo naświetlone. Jest tak ponieważ ich temat - korpus aparatu - jest w każdym przypadku oświetlony lampą.

Odkrycie tych zasad kilka miesięcy temu dało mi wiele satysfakcji.